Veliki petek Gospodovega trpljenja (leto B)

»Nato je Jezus, ker je vedel, da je že vse izpolnjeno, in da bi se izpolnilo Pismo, rekel: »Žejen sem.« Tam je stala posoda, polna kisa. V kis namočeno gobo so nataknili na hizop in mu jo podali k ustnicam. Ko je Jezus vzel kisa, je rekel: »Izpolnjeno je.« In nagnil je glavo in izročil duha« (Jn 19,28-30).

Razmislimo o Jezusovi žeji. Čeprav je morala biti njegova telesna žeja, ko je visel na križu in prelival svojo dragoceno kri, neznosna, je duhovna žeja, ki jo je čutil naš Gospod, močno zasenčila njegovo telesno žejo. Njega žeja po nas, po  našem zaupanju vanj, po našem sinovstvu, po tem, da bi živeli, to kar smo v resnici Zanj in za druge. Žeja ga po naši odrešitvi iz utvar o svojem življenu. Ko je visel na križu, Jezus ni mislil nase, na svoje trpljenje ali bedno telesno stanje. V srcu je nosil nas in vse tiste, za katere je daroval svoje življenje.

Psalm 69,22 pravi: "V hrano so mi dali strupa, za mojo žejo so me napajali s kisom." Jezus je uresničil ta odlomek iz Svetega pisma, ko je žejen visel na križu. Kis se simbolično nanaša na vsakega izmed nas. Kis, ki so ga dali našemu Gospodu na križu, je bilo pokvarjeno vino. Vsak od nas je simbolično gledano to pokvarjeno vino. Čistost naše človeškosti je pokvaril izvirni greh – ignoriranje Boga, našega Očeta. Zaradi tega nismo ljudje, kakršne nas je Gospod želel imeti. Toda v našem odtujenem stanju so nam dane zmožnosti, da potešimo Jezusovo duhovno žejo po nas.

Ali se ob razmišljanju o svojem življenju zavedamo, da smo pokvarjeno vino? Morda se nam zdi ponižujoče, da o sebi razmišljamo na tak način. Toda ponižnost je dobra, zlasti če upoštevamo, da naš Gospod hrepeni po nas v naši zlomljenosti. Jezus na križu ni klical po najboljšem vinu, najboljšem in najokusnejšem. Ko je žejen na križu, je hrepenel po tem, da bi ga odžejali mi, v našem oslabljenem in zlomljenem stanju, takšni, kakršni smo, da bi lahko na nas izlil svoje očiščujoče usmiljenje.

Ko je Jezus okusil kislo vino, je vzkliknil: "Dopolnjeno je." To simbolično predstavlja Njegovo dušo, ki se odžeja z nami vsakič, ko se v svoji potrebi obrnemo nanj. Neverjetno! Imamo možnost potešiti Jezusovo srčno hrepenenje po slehernem izmed nas in na ta način potešiti njegovo žejo. Sveta Terezija iz Lisieuxa je imela zelo rada pobožnost, posvečeno tolaženju Jezusovega Srca. Kot otrok je dobila molitveno kartico, na kateri je bil upodobljen Jezus v ječi, ki gleda na eno majhno cvetlico. Terezija je sebe videla kot to majhno cvetlico, ki je dobila nalogo, da tolaži Jezusovo Srce, tako da ga redno obiskuje v ječi tabernaklja. Mi pa ga lahko obiskujemo tudi v ječi svojega srca, saj smo mi njegovo prvo in glavno bivališče in svetišče.

V duhovnem smislu ta trenutek Jezusove žeje na križu prežema vse čase in se nadaljuje tudi danes. Vsakič, ko prideš k Njemu v svoji potrebi, še posebej ko prideš predenj v evharistiji, te pogleda, te pokliče po imenu in te povabi, da ga potešiš tako, da mu ponudiš ponižnost in zlomljenost svojega življenja. Da mu daš svoje strahove, ujetosti, sovraštva, nevoščljivosti, obsojanja, zamere itd. itd.

Danes je večina naših cerkva praznih. Jezus nima veliko prostora niti v naših srcih, ki so njegovo prvo bivališče in dom. Povabljeni smo potešiti žejo našega Gospoda po naši ljubezni. Zahrepenimo po njegovi božanski navzočnosti. Na veliko noč bo še posebej močna. Veliki petek je dan, ko lahko rastemo v svoji želji po Gospodovi navzočnosti v naših življenjih. Dovoliti si moramo občutiti njegovo izgubo, izkusiti njegovo smrt in žalovati z njim v Njegovem trpljenju. Odprimo se globokemu duhovnemu hrepenenju, da bi ponovno zaužili njegovo ranjeno telo in dragoceno kri.

Danes razmišljajmo o Jezusu na križu. Glejmo vanj, kot On gleda v nas. Opazujmo njegovo srčno hrepenenje po vsakem izmed nas. Ne pozabimo, da je dal svoje življenje za nas, da bi lahko mi prejeli dar novega življenja. Ne pozabimo, da bo naša odprtost za dar njegovega življenja, ki nam ga podarja, potolažila Srce našega Gospoda in uresničila njegovo božansko poslanstvo odrešenja. Danes potešimo žejo našega Gospoda, da bo lahko ponovno rekel: "Dopolnjeno je." Tudi v meni in tebi.

Naš žejni Gospod, tvoje presveto Srce z neskončno in nedojemljivo ljubeznijo hrepeni po meni. Želiš, da pridem k tebi, sprejmem tvojo ljubezen in potešim tvojo žejo. Ko Te gledam v Tvojem trpečem stanju, se odpiram Tebi in daru Tvoje dragocene krvi, prelite zame in za vse. Naj Ti bo moja odprtost do Tebe v tolažbo, ko sprejemam Tvojo božansko ljubezen, tvojega Svetega Duha. Jezus, zaupam vate.

"¡Tengo sed!"

Viernes Santo de la Pasión del Señor (Año B)

Después de esto, consciente de que ya todo había terminado, para que se cumpliera la Escritura, dijo Jesús: "¡Tengo sed!". Había una vasija llena de vino común. Pusieron una esponja empapada en vino sobre una ramita de hisopo y se la acercaron a la boca. Cuando Jesús hubo tomado el vino, dijo: "Consumado es". E, inclinando la cabeza, entregó el espíritu. Juan 19:28-30

Considera la sed de Jesús. Aunque Su sed física debe haber sido insoportable mientras colgaba de la Cruz, derramando Su preciosa sangre sobre el mundo, la sed espiritual que nuestro Señor sintió debe haber eclipsado grandemente Su sed física. Su sed espiritual es por ti, por tu alma, por tu salvación. Mientras colgaba de la Cruz, Jesús no pensó en sí mismo, en su sufrimiento o en su miserable condición física. En lugar de eso, pensó en ti y en todos aquellos por los que estaba dando Su vida.

El Salmo 69:22 dice: "En lugar de eso me dieron veneno por comida, y para mi sed me dieron vinagre". Jesús cumplió este pasaje de la Escritura mientras tenía sed en la Cruz. El vinagre se refiere simbólicamente a cada uno de nosotros. El vinagre que le dieron a nuestro Señor en la Cruz era vino podrido. Cada uno de nosotros, simbólicamente hablando, es este vino estropeado. La pureza de nuestra humanidad ha sido corrompida por el pecado original. Como resultado, no somos las personas que Dios quiso que fuéramos por naturaleza. Pero en nuestro estado caído, tenemos el potencial de saciar la sed espiritual de Jesús.

Cuando piensas en tu propia vida, ¿qué ves? ¿Te ves a ti mismo como vino estropeado? Tal vez sea un poco humillante pensar en ti mismo de esta manera. Pero la humildad es buena, especialmente cuando comprendemos que nuestro Señor nos anhela en nuestro quebranto. En la Cruz, Jesús no clamó por el mejor de los vinos, el más fino y delicioso. Mientras tenía sed en la Cruz, anhelaba ser saciado por ti, en tu estado debilitado y roto, tal como eres, para poder derramar sobre ti Su misericordia purificadora.

Tan pronto como Jesús probó el vino agrio, gritó: "Consumado es". Esto representa simbólicamente Su alma siendo saciada por ti cada vez que acudes a Él en tu necesidad. Es asombroso considerar el hecho de que tienes la capacidad de consolar el Corazón de Jesús y saciar Su sed de esta manera. Santa Teresa de Lisieux era muy aficionada a una devoción dedicada a consolar el Corazón de Jesús. De niña, le regalaron una estampa en la que aparecía Jesús en la cárcel, mirando una pequeña flor. Teresa se veía a sí misma como esa pequeña flor a la que se le había encomendado la misión de consolar el Corazón de Jesús visitándole regularmente en la prisión del Sagrario.

Espiritualmente hablando, ese momento de sed de Jesús en la Cruz impregna todos los tiempos y continúa hoy. Cada vez que acudes a Él en tu necesidad, especialmente cuando te presentas ante Él en la Eucaristía, Él vuelve sus ojos hacia ti y te llama, invitándote a consolarlo ofreciéndole la humildad y el quebranto de tu vida.

Hoy nuestras iglesias están vacías. El Santísimo Sacramento ha sido retirado. Por eso, debemos tratar de saciar la sed de nuestro Señor, sedientos de su presencia divina, que volverá en Pascua, cuando se celebre de nuevo la Misa. Hoy es un día para crecer en nuestro deseo de la presencia de nuestro Señor en nuestras vidas. Debemos permitirnos sentir su pérdida, experimentar su muerte y llorar su sufrimiento. Al hacerlo, debemos abrirnos a un profundo anhelo espiritual de consumir de nuevo su Cuerpo roto y su preciosa Sangre. Esto no sólo nos preparará para saciarnos nosotros mismos, sino que también nos permitirá saciar el Corazón de nuestro Señor.

Reflexionad hoy sobre Jesús en la Cruz. Míralo como Él te mira a ti. Mira el anhelo que hay en Su Corazón por ti. Sabed que Él dio su vida por vosotros, para que pudierais recibir el don de una vida nueva. Sabed, también, que vuestra apertura a este don de Su vida derramada por vosotros consolará el Corazón de Nuestro Señor y hará fructificar Su divina misión de salvación. Sacia hoy la sed de nuestro Señor para que pueda decir de nuevo: "Consumado es".

Señor sediento, Tu Sagrado Corazón me anhela con un amor infinito e incomprensible. Tú deseas que yo venga a Ti, reciba Tu amor y sacie Tu sed. Al contemplarte en Tu estado de sufrimiento, me abro a Ti y al don de Tu Preciosa Sangre derramada por mí. Que mi apertura a Ti sea un consuelo para Ti al recibir Tu amor divino. Jesús, confío en Ti.