top of page

19.1.2024 – Preplašen

David prepušča maščevanje Bogu in se sam ne postavlja za zadnjega sodnika.  Računa, da ga bo Gospod rešil iz Savlove roke. Zato ga ne ubije, čeprav ima priložnost. V tem je resnična kraljevska drža, ki podpira življenje in povezanost vseh z vsem. Tudi Savel, čeprav slep od nevoščljivosti in primerjanja, se tega zaveda in celo izreče. Cerkev nam zato polaga v usta prošnjo za usmiljenje v ednini.  Usmiljenje, ki ga je David izkazal preganjalcu Savlu, Jezus pa ga po svojih učencih izkazuje vsem v vseh časih. Zato nas je po krstu poklical, da bi oznanjajoč Njegovo brezpogojno zvestobo in usmiljenje z Njegovo besedo izganjali hude duhove iz sebe in tudi iz bližnjih. Pa ne s sežiganjem na grmadi (danes so to mediji in njihove laži), ampak z Njegovo besedo resnice o nas, o Bogu in o življenju; z njegovo besedo usmiljenja in odpuščanja za slehernega zase preplašenega posameznika vseh časov.


David deja la venganza en manos de Dios y no se erige en juez final. Cuenta con que el Señor le librará de la mano de Saúl. Por eso no lo mata, aunque tiene la oportunidad. Esta es la verdadera actitud real que sostiene la vida y la conexión de todos con todos. Incluso Saulo, aunque ciego de celos y de comparación, es consciente de ello e incluso lo expresa. Por eso la Iglesia pone en nuestra boca una petición de misericordia en singular. La misericordia que David mostró a Saulo el perseguidor, y Jesús, a través de sus discípulos, muestra a todos en todos los tiempos. Por eso nos llamó, a través del bautismo, a proclamar su fidelidad incondicional y su misericordia, expulsando de nosotros mismos y de nuestro prójimo a los malos espíritus por su palabra. No quemándolos en la hoguera (hoy son los medios de comunicación y sus mentiras), sino por Su palabra de verdad sobre nosotros, sobre Dios y sobre la vida; por Su palabra de misericordia y perdón para cada individuo asustado por si mismo en todos los tiempos.


41 views0 comments

Recent Posts

See All
bottom of page